Nung napasok ako sa community ng CFC FFL 8 years ago (dating nung hindi pa you know).
Kaya ako sumali dahilgusto ng tatay ko ... pero ayoko. OO ayokong mag youth camp noon. Pero wala ako magagawa tatay ko yun. So ginawa kong sumali at mag youth camp para lang maplease angtatay ko.
Akala ko hangang duon lang yun, pero hindi pala.
Hindi ko alam kung paano ako nakatagl ng 8 years sa community, hindi ko alam. Basta ang alam ko lang masaya ako.
Pero bakit nga ba To Save a Life?
Feeling ko kasi ... ay hindi pala. Totoo palang iniligtas ng community ang buhay ko ... totoo... peksman!
Iniligtas ng mga taong nakikialam sa buhay ko yung buhay ko ... Sa totoo lang suko na ako eh, I quit kung baga! Hindi ko na kaya eh. Lalaban pa ba ako.Pero dahil sa mg taong nakilala ko nag bagao takbo at pananaw ko sa buhay!
Pero bakit ganun nung napasok ako sa community nag karoon ako ng dahilan para bumangon sa umaga ... nung una kaya ako umaatend kasi naka kuha ako ng matitinong kaibigan. (Matitino nga ba?) yung lang ang dahilan ko noon. Hangang isang araw nadagdagan ang rason ko para bumangon, hindi lang para sa mga kaibigan ko, para narin sa mga taong pumapasok sa youth camp. Nakita ko yung sarili ko sa kanila, lalo na yung mga na one to ones ko . Yung mga problemang dinaraanan nila, kung paano nila lakas loob na sabihin sa sarili nila sa suko na sila! Parang gusto kong maranasan nila yung nararanasan kong saya, kung paano binago ng community yung buhay ko, gusto kong maging part ng pag babago nila, gusto kong makahanap sila ng makakaramay sa loob ng community katulad ko!
Ngayon isa na sya sa mga rason kung bakit ko kailagan wag sumuko, dahil dun sa mga taong pinagkakatiwala sakin ni God. Feeling ko madidisappoint ko si God pag sumuko ako, feeling ko sobrang pinag kakatiwalaan ako ni God sa mga taong ito para lang sabihin ko sa sarili ko at sabihin sa kanya na suko na ako.
Yung community na tinatangihan ko noon, sya pala ang mag liligtas at magbabago ng buhay ko.
Yung community na iniiwasan ko, sya pala mag bibigay sa akin ng mga matitinong kaibigan ... OO MATITINONG KAIBIGAN .... ( parang ang plastiko ko nung sinabi kong matitino sila ). Hahaha ...
Excited ako pag nagkakaroon ng Youth Camp or CLS kasi another soul ... another life. Excited ako kung paano nila babaguhin ang buhay ko at kung anoang impact ko sa kanila! Exciting diba!
Haist ... sana lang makita ko na kayo mga tupa ko ... wahahaha ...Kasi naman eh liwaliw ng liwaliw eh. Like shepherd like sheep ... mga gimikerong frog! Sam kasi eh ... Wahahaha .. Peace...
Life is a journey, not so much to a destination, but a transformation. Looking back doesn't it sometimes feel like our richest times come right in the midst of our hardest? But God made us to life in community, to laugh and cry. To hurt and to celebrate with each other, no matter what were going through. And transformation is tough, and we dont always end up where we think we will. But we have to remember, that even when we struggle to believe in Him, He always believes in us.
-- CHRIS Chris VAUGHN from the movie TO SAVE A LIFE.
No comments:
Post a Comment